Zastanawiałeś, zastanawiałaś się kiedyś co to są WARTOŚCI ?
“Świat wariuje”
“Ten Putin to…”
“A Zachód, a Ukraina”
Nie, to nie będzie post o charakterze politycznym, czy światopoglądowym.
Ciężko patrzeć na to co dzieje się we współczesnym świecie, to fakt.
Jednak widzę tak dużo wpisów emocjonalnych, tak wiele opinii, stereotypów, uproszczeń, założeń.
Dziś, odcinając się od sytuacji chciałbym poruszyć temat WARTOŚCI.
Nie bezwzględnej | | , nie całkowitej, tylko raczej takiej – wewnętrznej !
Jedną z najbardziej znanych koncepcji wartości jest propozycja Miltona Rokeacha ( 1973 ).
Definiuje on wartość jako typ przekonania umieszczonego centralnie w ogólnym systemie przekonań jednostki o tym, jak powinna ona lub nie powinna postępować oraz o pewnym stanie docelowym wartym lub nie wartym osiągnięcia. Krócej można zatem powiedzieć, że wartość to typ przekonań o celach i środkach do jej osiągnięcia.
Rokeach wyodrębnił wartości ostateczne, odnoszące się do najważniejszych celów w życiu ludzkim i instrumentalne, dotyczące najogólniejszych sposobów postępowania.
Tworzą one dwie odmienne grupy :
Bezpieczeństwo, miłość, mądrość, przyjaźń, szczęście, uznanie, wolność, zbawienie, dobrobyt.
Zdolności, odwagę, opiekuńczość, samokontrolę, posłuszeństwo, uczciwość, niezależność, odpowiedzialność.
Zatem wartości z grupy drugiej są środkami do osiągnięcia celów
z grupy pierwszej.
W nieco prostszy sposób wartości można definiować jako to, co uważamy za najważniejsze i najbardziej priorytetowe w naszym życiu.
Znajomość swoich wartości to prawdziwy dar. Pomagają nam stwierdzić czego tak naprawdę pragniemy i co nas motywuje , a także wyjaśniają nasze codzienne zachowania i reakcje. Jeśli znamy swoje wartości i wiemy, co jest dla nas ważne, możemy skoncentrować się na tym, na czym naprawdę nam zależy zamiast marnować czas na rzeczy i działania, które nie są dla nas priorytetami.
Obraz wartości jakie wyznajemy, albo jakie chcielibyśmy wyznawać może wpływać na postrzeganie naszego JA IDEALNEGO.
Ja idealne to wyobrażony obraz własnej osoby, podmiotowa wizja tego, jakim chciałoby się być.
„Ja idealne” charakteryzuje pośrednio cele pozapsychiczne oraz marzenia, wspomaga również rozwój psychiczny człowieka i jest oznaką pojawienia się zdolności do samowychowania.
W przypadku poważnych rozbieżności między ja realnym i idealnym dochodzi do uczuć natury depresyjnej, takich jak smutek, depresja, przygnębienie itp. Osobie w takiej sytuacji towarzyszy poczucie rozczarowania sobą, utraty szacunku, niższego poczucia własnej wartości, może być to wywołane poprzez konflikt między uznawanymi przez człowieka wartościami (może być źródłem przeżywania poczucia winy).
Powyższą tematykę poruszam nieustannie podczas swoich szkoleń, głównie w “Samoocena i automotywacja”
Szczegóły szkolenia znajdziesz tutaj